Een dagje meerijden met Johan Derksen

Johan Derksen (68) twijfelt om door te gaan met Voetbal Inside. Veel hangt af van de autoritten van en naar Hilversum. Het Algemeen Dagblad reed vrijdagavond met hem mee, van Grolloo en terug. Een reportage.

De vraag aan Johan Derksen: hoe zwaar zijn de autoritten sinds hij vanaf de zomer in Drenthe woont? De markante analyticus rijdt twee à drie keer per naar Hilversum voor het programma Voetbal Inside én hij toert ook nog eens door het land met muzikanten voor de voorstelling Johan Derksen en de Pioniers van de Nederpop. ,,Dat laatste is voor mijn plezier en doe ik graag. Maar autorijden… Het is niet mijn hobby. Ik twijfel steeds meer om door te gaan. Vorige week hadden we code rood. Daar zit je niet op te wachten.”

Zijn gezicht op televisie is vertrouwd. ,,Op mijn 49ste ben ik verdwaald bij de tv. Door Hugo Borst. Die zei: ‘Jij bent, met je zwart-wit-mening, uitermate geschikt voor televisie.' Ik ben er gaan zitten en nooit meer weggegaan.”

15.30 uur Eén cappuccino drinkt Johan Derksen nog in café restaurant Hofsteenge, ooit het stamcafé van de bandleden van Cuby and the Blizzards, van wie hij enige tijd manager was. Hier ligt alles op een steenworp afstand: zijn tijdelijke vakantiewoning, het nieuwe onderkomen (‘Woensdag kunnen we erin’) en het veld waarop komende zomer het Blues Festival van Grolloo wordt gehouden. Georganiseerd door Derksen. Mét Ringo Starr. ,,Die doet Parijs en Grolloo”, gniffelt hij.

15.55 uur De bekendste inwoner van Grolloo (795 in totaal) slingert zijn Landrover Discovery over drie rotondes richting de A28. We zijn op weg. Hoe vergaat het hem tijdens die lange ritten? ,,Als het aardig weer is, zoals nu, is het te doen. Maar die sneeuw vorige week… Dan denk je wel: waar ben ik mee bezig? Ik weet nog niet of ik doorga bij Voetbal Inside. Ook mijn vrouw dringt aan om te stoppen. Ze vindt het programma ordinair, kan er niet naar kijken. Een tikkeltje melodramatisch, maar ik kan me voorstellen dat ze niet zo geïnteresseerd is. ‘Ga toch leuke dingen doen, die muziek vind je toch leuk’. Ach, vanavond komt Dick Advocaat. Dat is wel leuk. Een van de weinigen nog die wil aanschuiven.”

16.27 uur Tijd voor een eerste sigaar. ,,Ik kan er vier wegkrijgen tot Hilversum. Als mensen meerijden, zoals jullie nu, is het minder. Gelukkig heb ik een open dak. Ik denk trouwens dat ik het nog ga meemaken, dat de afdeling betutteling van politiek Den Haag met de maatregel komt dat er in de auto niet meer gerookt mag worden. Dat je dan een bekeuring krijgt. Het is waarmee ik de dag begin: een sigaartje, een espresso en, dat zal jullie aanspreken, het AD.”

16.40 uur De route kan hij dromen: Grolloo, de A28 richting Assen, Zwolle, Amersfoort en op de weg naar Amsterdam de afslag Hilversum-Noord. Derksen rijdt vaak alleen, luistert graag naar Radio 1 (Met het Oog op Morgen) en is de rust zelve. In Meppel trapt hij op de rem. ,,Kom er maar tussen hoor jongen. De periode van iemand klem rijden, ben ik voorbij. Als je veel op de weg zit, krijg je dat vanzelf. Busjes op de weg, dat zijn de moeilijkste. Metselaars, schilders, stukadoors. ’s Morgens beginnen ze al te jakkeren en rond drie, vier uur zie je ze weer met 150 kilometer per uur en zes slapende bouwvakkers achterin. Daar moet je voor uitkijken. Zij hebben één weg: naar huis. En zo snel mogelijk.''

17.22 uur ,,Kijk”, wijst Derksen als we het bedrijf van Kees Smit in Amersfoort passeren. ,,Tuinmeubelen. Kees is een broer van Jan Smit, de oud-voorzitter van Heracles en nu van de RvC van de KNVB. Toen ik bij een lezing gaf, hoefde ik daar niks voor te hebben, maar zei hij: ‘Zoek dan iets uit bij mijn broer Kees’. Hou ik nooit zo van. Met het schaamrood op de kaken twee balkonstoelen uitzoeken. Mevrouw Derksen heeft hier overigens helemaal geen problemen mee.”

17.25 uur Bij Hoevelaken rechtsaf loopt het vast. ,,Altijd. Nee, ik erger me niet, het fileprobleem is me geen maagzweer waard. Zelf rijd ik lekker op de rechter baan, houd me gewoon aan de snelheid. Ik ga liever iets eerder weg.” Even later gaat de telefoon. De NOS. Of ze hem mogen bellen op 28 december voor Nederpop, de Grande finale in Ahoy. ,,Voor muziek mogen ze me altijd bellen. Half negen is een christelijke tijd. Die Giel Beelen belt me elke ochtend om zeven uur. Druk ik ‘m meteen weg. Als hij nou gewoon van te voren even belt…”

17.52 uur We zijn in Hilversum. Het is druk op de parkeerplaats het mediapark. ,,Door The voice of Holland, hè, denk ik”. In de studio is daar de hartelijke begroeting van Wieke, de visagiste. Derksen trekt de koelkast open en pakt een broodje zalm. Huismuzikant Danny Vera bestelt Thais met zijn gade Escha.

19.45 uur Dick Advocaat arriveert met twee vrienden. ,,Hey ouwe pik”, begroet René van der Gijp de voormalige bondscocach. Presentator Wilfred Genee komt nog later. Derksen: ,,Een paar minuten voor de uitzending binnenvallen, dat kan ik niet. Soms, als ik vroeg ben, doe ik een tukje. Zeker als RTL7 al die politieachtervolgingen uitzendt, ben je zó weg.”

20.30 uur Er wordt, op commando, geklapt. Voetbal Inside begint. Genee tovert een oude doch venijnige column van Derksen over Advocaat tevoorschijn. Het spel is op de wagen. Derksen geeft Advocaat in de resterende anderhalf uur veel ruimte. Het is ouwe jongens krenten-brood met wat nieuwigheid: dat Advocaat voetballer Ziyech wilde hebben bij Fener, dat Advocaat Gullit als bondsoach ziet. Tussendoor wordt Humberto Tan nog even omschreven als B-artiest, maar heftig vuurwerk blijft uit. ,,We hebben alle vrijheid. Ze waren alleen een beetje in de war toen het over RTL zelf ging. Verder doen ze nooit moeilijk.

22.15 uur Ze praten na met Advocaat. Normaal gesproken gaan Van der Gijp, Genee en Derksen op de foto met het studiopubliek, maar nu gaan de dartsuitzendingen meteen door. ,,Scheelt weer een half uur, maar ik vind het niet erg hoor. Als je vaak op tv bent, moet je niet klagen. Ik heb zelf als kind ooit eens een handtekening aan Abe Lenstra gevraagd. Die snauwde me af. Tot zijn dood heb ik een bloedhekel aan hem gehad.”

22.45 uur De Landrover rijdt weg uit Hilversum. ,,Het valt me altijd weer op hoe snel die anderhalf uur voorbij vliegen.” Het is op de terugweg hetzelfde. Derksen praat over Cruijff (‘We waren geen vrienden, maar hadden welk een vriendschappelijke band’), Wim Kieft (‘We missen hem’), over RTL-directeur Marco Louwerens, over ijdelheid (‘Je wilt je toch profileren met je eigenwijze meninkje, maar mijn belangrijkste drijfveer om op tv te komen is geld ’), over zijn tijd bij MVV, zijn volwassen dochters en muziek. Van vermoeidheid is nooit sprake, verzekert hij. ,,Het scheelt dat ik geheelonthouder ben.”

23.00 uur Een vloek. ,,Jongens, door dat gelul van jullie, mis ik de afslag. Ik had hier rechts naar Zwolle gemoeten. Maar oké, gaan we naar Apeldoorn. Kan ik altijd links naar Zwolle.” Er brandt een oranje lichtje. ,,Ik moet tanken.”

23.40 uur Het wordt mistig. ,,Alleen bij Zwolle zijn er straks nog lantaarnpalen. Daarna gaan we naar het Noorderlicht.” Eindelijk komt een tankstation in zicht. ,,Scheelt jullie weer duwen.”

00.45 uur Johan Derksen stapt uit in Grolloo. Het is even voor enen, maar het wordt geregeld ook later, Gisteren nog drie uur in de nacht. Welke tijd het ook is, altijd is daar dat vrolijke welkom van Cuby, de Labradoodle van de Derksens. ,,De vrouw ligt te snurken - of doet alsof -, maar hij is altijd blij. Morgenochtend om negen lopen we weer samen in het bos.”

De rit zit er op. Derksen houdt twijfel. ,,Als we een rare nawinter krijgen, kan het zomaar zijn dat ik zeg: het is mooi geweest.”