Groot interview met René van der Gijp in Volkskrant Magazine

In het Volkskrant Magazine van vandaag (zaterdag 5 juni 2010) een groot interview van Steffie Kouters met René van der Gijp. Hieronder een weergave:

Vriendin en kinderen
Van der Gijp vertelt in het interview onder andere over zijn vriendin en kinderen. Zijn huidige vriendin Daniëlle, moeder van zijn jongste zoontje Nikky, woont vijf minuten fietsen verderop. Tijdens het huwelijk met zijn eerste vrouw, moeder van zijn oudste zoon Sanny, merkte Van der Gijp al dat samenwonen niets voor hem is. "Poeh, dacht ik."

Een paar keer per week gaat hij naar het huis van zijn vriendin. "Ga ik effe met die kleine voetballen. Vindt hij leuk." Op de vraag of hij zijn jonge zoontje niet altijd om zich heen wil hebben, antwoordt hij: "Ik weet niet hoe ik het moet zeggen zonder dat het verkeerd overkomt. Maar die kleine aap is goed af bij zijn moeder. Bij kinderen denk ik vaak: jezus jongens, kom op. Maar zijn moeder houdt zo veel van dat ventje, die kleine heeft het daar zo naar zijn zin. Die is misschien blij als ik weer weg ben. Want ik kan opeens zeggen: 'Zet die fiets recht, doe dit, doe dat.'"

Zijn vriendin blijft niet vaak bij Van der Gijp slapen en andersom ook niet. "Als ik daar eet en ik kom weer thuis, denk ik: hè, lekker." Waarom dan toch een vriendin? "Wij kunnen prima met elkaar opschieten." Verder: "Ik weet wat een vrouw het liefst wil van een man, maar ik heb er helemaal geen zin in. Aandacht, meedenken, meegaand zijn. Ik weet bij mijn vriendin precies wanneer ik ja moet zeggen, wanneer nee, wanneer ik in moet vallen, wanneer ik mijn mond moet houden. Dingen die ik niet langer dan een half uur volhoud. Dan kan ik beter op de fiets stappen."

Is het voor zijn vriendin niet moeilijk, dat zij hun zoontje feitelijk in haar eentje moet opvoeden? "Volgens mij denkt ze: René is een hartstikke lieve jongen, maar het is niet anders."

Drukte en sociale contacten
Van drukte, zoals bijvoorbeeld in een supermarkt, houdt Van der Gijp niet. "Ik ren terug naar mijn auto als ik ervandaan kom." Hij is al vijftien jaar niet meer op vakantie geweest en blijft het liefst gewoon thuis. "Ik heb een boot. Die gooi ik dadelijk in het water en ik vind het prima. Ik heb hier alles. Jij zult zeggen: 'Dat is niet normaal', maar ik ben ook niet uit op sociale contacten. Ik ben niet uit op waar anderen voor op vakantie gaan: om kennis met elkaar te maken, om onder de mensen te zijn."

Is Van der Gijp een einzelgänger? "Mijn beste vriend zei eens tegen me: 'Over tien jaar zit jij in je eentje in de tuin terwijl de buurman een feest geeft omdat hij 60 wordt en denk je maar één ding: ik wou dat ik in die tuin hiernaast stond tussen die anderen.' Ik moest zo lachen. Ik zeg: 'Ik ben bang dat ik dat niet denk.' (...) Op een gegeven moment heeft iedereen er genoegen mee genomen: 'We nodigen René niet meer uit voor verjaardagen, niet meer voor de Kerst, niet meer voor Oud op Nieuw. Want hij heeft er toch geen zin in.'"

"Het groepje dat ik nu om me heen heb – dat is het. Vier goede vrienden (Rob Jansen, Maarten Spanjer, Mario Been en Casper van Eijck, de clubarts van Feyenoord, red.), mijn kinderen, mijn vriendin en mijn ex-vrouw. Zij hebben, samen met mijn ouders, een wezenlijke bijdrage geleverd aan hoe ik er nu voor sta. Dat groepje heeft alleen maar goeie bedoelingen gehad. Er is er niet één die me aan de drugs heeft geholpen, niet één die me aan de drank heeft geholpen, niet één die het me zo moeilijk heeft geprobeerd te maken dat het onleefbaar werd. En op het einde van de rit heb ik het idee dat ze het alle tien begrijpen. 'Joh, René leeft zo, maar dat doet hij omdat het voor hem veilig is.'"

Ongelukkig is Van der Gijp zeker niet: "Maak niet de fout te denken dat ik ongelukkig ben. Ik kan intens genieten als ik op zaterdag alle kranten koop bij het pompstation en die door het hele huis verspreid, in elke hoek eentje, wat door de tuin heen en weer wandel, het zwembad schoonmaak en tussendoor telkens een stukje krant lees, elke keer op een andere plek. Een soort ritueel."

Levensmotto
Het levensmotto van Van der Gijp is: maak je niet druk. "Ik heb in mijn leven nooit enige druk gevoeld. Ik ben ook nog nooit zenuwachtig geweest. Ik denk dat ik een hartslag heb van 73. En bij VI aan tafel van 43." Geldingsdrang is hem vreemd: "Die heb ik nooit gehad. (...) Ik kon me verwonderen over mijn medespelers. Dan speelden we uit met PSV en begonnen ze te vechten in de bus omdat Groningen in de laatste minuut 1-1 had gemaakt. Ik dacht: als dat nou het ergste is wat me in mijn leven gaat overkomen. Op die manier ben ik steeds meer naar mensen gaan kijken."

Als kind had hij die inslag al. "Ik was een kind dat het allemaal maar liet gebeuren. Als mijn ouders zeiden: 'Ga op de achterbank zitten', dan deed ik dat. Zeiden ze: 'Je gaat mee naar Scheveningen', dan deed ik het ook. Het maakte mij niet veel uit. Ik heb niks strijdbaars in me." Van der Gijp houdt er dus een nogal nihilistische levensinstelling op na. "Volstrekt, ja. Maar als je nergens iets van verwacht, kan het ook niet tegenvallen. Ik ben nooit teleurgesteld."

Lezingen
Van der Gijp is één van de meest gevraagde sprekers in Nederland. Gemiddeld krijgt hij per dag zo'n zeventien aanvragen binnen. "Van iedereen die in Nederland lezingen geeft, ben ik wel de beste. Dat weet ik honderd procent zeker. Ik ken mensen die mij al acht keer gehoord hebben, hè. En ze vinden mij nog steeds goed. (...) Ik zie het wel als een redelijke vorm van talent dat alles wat ik zeg in het pulletje valt bij het publiek. In mijn hoofd zit een soort Google. Als ik de zaal raak met een onderwerp, kan ik daar meteen nog een stuk of twintig verhalen over vertellen."

Verder: "Ik weet al na 5 seconden hoe een lezing gaat verlopen. Ik kom aan, er staat een groepje te roken en één van die jongens zegt: 'Hé René. Je moet bij ons zijn, hè? Wacht effe, dan breng ik je ernaar toe.' Je hebt ook groepjes die je niet eens bekijken. Of ik kom binnen bij de marechaussee, en een man stelt zich voor: 'Ik ben brigadegeneraal.' Dan zeg ik: 'Zó.' En ik zie dat die man denkt: dit gaat niet goed."

Het gehele interview kun je lezen via de online Volkskrant (inlog vereist): voorpagina, pagina 8/9, pagina 10/11 en pagina 12/13.

René van der Gijp - Foto: Lukas Göbel