De ploeg van bondscoach Gareth Southgate begon furieus aan het duel. Raheem Sterling en Jesse Lingard waren in de eerste vijf minuten al dicht bij een doelpunt geweest voordat aanvoerder Kane scoorde.
De spits van Tottenham tikte binnen nadat doelman Mourez Hassen een harde kopbal van John Stones nog knap had gekeerd.
Tunesië maakte uit het niets gelijk. Na een lichte overtreding van Walker (hij ving de inlopende Ben Youssef wat wild op met zijn armen) kreeg Tunesië een strafschop. Sassi schoot de bal achter de doelman Jordan Pickford, die nog akelig dicht bij de bal kwam.
De beste kansen bleven ook daarna voor Engeland: Lingard schoot over, raakte de paal en Kane had een penalty verdiend.
In de tweede helft was de kampioen van 1966 geen schim meer van zichzelf. Tunesië bleef simpel overeind en de nu besluiteloze Engelsen kwam amper meer tot kansen.
Met Marcus Rashford in de ploeg voor Sterling koos Engeland vaker voor een offensieve oplossing. Desondanks leek Engeland af te stevenen op een gelijkspel, totdat Harry Kane de wedstrijd alsnog besliste met een kopgoal uit een corner.
"Ik ben zo trots op de ploeg, want het was zwaar", reageerde Kane. "Tunesië speelde goed, vooral voor de rust. Ze stonden terecht voor en hadden nog meer kunnen scoren. Maar we gingen door en daar gaat het om op een WK, doorgaan tot 't fluitje."
Echt verrast werd Kane niet door de wilskracht van zijn medespelers. "Zo spelen we al een tijdje, de bondscoach geeft ons dat geleerd. We praten veel over saamhorigheid, het is mooi om dat terug te zien op het veld."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Plaats nu je reactie! Je kunt gebruikmaken van de volgende HTML-tags:
- <b>vet</b> = vet
- <i>cursief</i> = cursief
- <a href="http://SigaarSnor.blogspot.com/">link</a> = link