René van der Gijp snapt niets van Feyenoord-liefde zoontje

Vaak wordt gezegd dat clubliefde overgaat van vader op zoon, maar daar klopt volgens René van der Gijp niets van. Reden? "Omdat ik het niet heb, maar mijn zoontje Nicky wel", aldus Van der Gijp in zijn Uitsmijter-rubriek in Voetbal International. "Hij is tien jaar en zit elke week negentig minuten lang met het zweet in zijn handen naar Feyenoord te kijken, zo nerveus is hij dan. Dat ventje is zó gek van Feyenoord, dat is onvoorstelbaar."

"Ik kan hem ook geen groter plezier doen dan één keer in het kwartaal met hem een uurtje door de Feyenoord Fanshop te gaan wandelen", gaat Van der Gijp verder. "Dat is voor hem echt het walhalla. Leuker dan Eurodisney en De Efteling bij elkaar, ik zweer het je. Maar dan denk ik: van wie zou hij dat hebben? Niet van mij in elk geval."

Van der Gijp verbaast zich over de gelukstaferelen in Manchester, nadat City kampioen werd. "Ik heb daar op de tribune dingen gezien waar ik met mijn verstand niet bij kan. De meest bizarre scènes zag ik voorbijkomen. Echt ongelooflijk. Ik geloof dat ik het gen voor clubliefde mis. Nooit gehad ook. Daardoor ben ik altijd gefascineerd geweest door mensen die het wél hebben. Ik vraag me altijd af: hoe is het nou toch mogelijk dat het resultaat van een voetbalwedstrijdje je zó ontzettend kan aangrijpen dat je ervan gaat huilen?"

Zijn zoontje bezit het clubliefde-gen dus duidelijk wel. "Als Feyenoord toevallig heeft verloren, dan wil hij me niet eens spreken. Omdat hij bang is dat ik dan tegen hem roep: 'Ach joh, laat lekker gaan. Het is toch ook weleens leuk dat Roda JC wint?'. Kan-ie niet tegen. Dan is zijn hele dag verziekt. Soms belt hij me na een wedstrijd van Feyenoord op, bijvoorbeeld als Guidetti drie keer heeft gescoord. 'Wie vond jij de beste speler van dit weekend?', vraagt-ie dan. En als ik dan zeg: 'Nou, ik vond Jan Vertonghen heel erg goed', dan hoor ik alleen nog maar 'klik' en daarna 'tuut-tuut-tuut'. Heeft-ie opgehangen, die kleine aap."