Column: ''Gertjan Verbeek heeft nog niet veel anders gedaan dan anderen de schuld geven''

Eigenlijk had ik het op deze plaats willen hebben over de rode kaart voor Hirving Lozano, over de actie van Klaas-Jan Huntelaar, over de videoscheidsrechter, over het Calimero-gedrag in Kerkrade of over de veel bekritiseerde maar realistische opvattingen van Phillip Cocu.

Maar toen ik op mijn laptop nog eens de stand van de Eredivisie bekeek, besefte ik dat dit volledig onterecht zou zijn.

In die heel brede discussie over het Nederlandse voetbal, blijven we vaak hangen in name dropping. Zie Sparta en FC Twente. Je mist soms de echte durf en vernieuwing. Bij de aanstelling van de bondscoach vallen we terug op een geijkte naam, iedereen kan daar prima mee leven. Maar het in de media veelgehoorde argument dat op Ronald Koeman weinig kritiek gaat komen, is voetbalinhoudelijk natuurlijk niet heel sterk. Veel nieuws zat er niet in zijn eerste persconferentie. Dat iedereen voetbal als een vak moet beleven, had ik zelf ook kunnen verzinnen. Ik zeg niet dat alles rigoureus anders moet, maar vraag me wel steeds vaker af of we nu slechter af zouden zijn als we ons voetbal in de handen leggen van de nieuwe generatie die we nog minder goed kennen.

In dat kader vind ik het lovenswaardig dat Ajax gewoon beoordeelt wie het beste werk levert in de Eredivisie en na Peter Bosz nu Erik ten Hag een kans geeft. Direct zie je dan discussie ontstaan. Heeft hij wel voldoende ervaring? Is hij opgewassen tegen de krachtenvelden bij Ajax? De buitenwereld voert bij dit soort trainers veel sneller de druk op. Na een paar weken was het nog niet veel beter dan onder Marcel Keizer en op tv wordt zijn accent geïmiteerd. Heel flauw. Trouwens: als er íémand verstand heeft van accenten, ben ik het wel.

Een paar jaar geleden kregen Cocu, De Boer en Van Bronckhorst een kans. Voormalige topinternationals. Voor alle drie heeft dat goed uitgepakt. Feyenoord won een historische titel en ook Ajax en PSV hebben prijzen gewonnen. Na de trainers met internationale topcarrières springt nu een generatie in het oog die op bescheidener niveau heeft gespeeld, maar wel met verve slaagt. Misschien hadden Sparta en FC Twente er ook beter aan gedaan zo’n type trainer een kans te geven in plaats van terug te vallen op twee oudgedienden met een cv. Nu is voor mijn gevoel erg makkelijk gedacht: We pakken iemand van naam en dan is het geregeld.

Tot nu blijkt dat niet zo te zijn. Ik begrijp dat Sparta het organisatorisch goed voor elkaar heeft, daar is Dick Advocaat een meester in. Alleen is hij niet meer gewend met spelers van lager niveau te werken, hoelang is dat wel niet geleden? Advocaat is een geweldige kerel en als ik hem zie, kan ik een glimlach nooit onderdrukken, maar ik vraag me af of hij de aangewezen man is om degradatievoetbal te coachen.

Ook Gertjan Verbeek is een leuke, aardige vent. Alleen merk je dat hij ondanks de status die hij zichzelf heeft aangemeten – de analyticus die iedereen de maat neemt – niet goed tegen kritiek kan. Stelt iemand een kritisch vraagje, dan begint hij direct te grommen. Dat valt me een beetje tegen, daar had ik hem sterker in verwacht. Verbeek heeft nog niet veel anders gedaan dan anderen de schuld geven, zonder zelf in de spiegel te kijken. Nu hoeven we niet te verwachten dat ze iedereen van de mat tikken, maar na vijf maanden mag je toch op z’n minst wel de hand van de trainer zien. Dat is niet aan de orde.

Bij de exponenten van de nieuwe lichting valt me op dat het juist realistische mensen zijn die niet zeuren. Steijn en Van der Gaag komen prettig over. Niet dat overspannen gedoe. Ze doen gewoon hun werk en lopen niet te miepen als er iets tegenzit. Het zijn mooie uithangborden voor de clubs waar ze werken. En laten we wel wezen: Excelsior twee jaar op rij in de Eredivisie houden is gewoon een wereldprestatie die nu te veel ondersneeuwt. Van der Gaag heeft veel kilometers gemaakt in Portugal en brengt de winnaarsmentaliteit en resultaatgerichtheid waarover Nederland al jaren praat, op bescheiden niveau structureel in de praktijk. Dat is ook weleens fijn te benoemen in plaats van alleen azijnzeikerig te discussiëren over het saaie voetbal van de koploper. In de schaduw van het grote mediageweld verricht een nieuwe lichting trainers uitstekend werk, maar krijgt daarvoor onvoldoende credits. Bij dezen.

Ronald Waterreus.