Hoe gaat het nu met... Peter Rufai

In ''Hoe gaat het nu met...'' bespreekt SigaarSnor opvallende spelers die een korte periode in de Eredivisie hebben gespeeld en kijken we hoe het nu met hen gaat. Vandaag bespreken we... Peter Rufai.

Peter Rufai werd op 24 augustus 1963 geboren in de Nigeriaanse stad Lagos. Rufai heeft koninklijk bloed in zich. Zijn vader is namelijk koning van de lokale streek Idimu, dat vlakbij Lagos ligt in Nigeria.

De jonge Peter Rufai heeft totaal geen Koninklijke ambities, maar wel een grote ambitie om de eerste Nigeriaanse doelman te worden die doorbreekt in Europa.

Op 17-jarige leeftijd maakt Peter Rufai zijn officieel debuut als profvoetballer. Hij speelt voor de Nigeriaanse club Stationery Stores. Op 20 jarige leeftijd wordt de jonge Rufai al geselecteerd voor de nationale selectie van Nigeria. Na vijf seizoenen, waarin Rufai ruim 50 wedstrijden keepte, vertrekt hij naar een andere club in Nigeria, Femo Scorpions.

Daar klikt het niet tussen de dan al Nigeriaans international Peter Rufai en de trainer van Femo Scorpions. Met slechts zes wedstrijden te hebben gekeept, maar Rufai een hele opvallende transfer. De doelman vertrekt naar Benin om daar te spelen voor Dragon FC.

Hoewel Rufai in Benin veel wedstrijden keepte, vond hij het al snel geen sportieve uitdaging meer. Gelukkig was er vanuit België en Nederland volop interesse voor de doelman. Rufai vertrok na een seizoen alweer uit Benin en ging in op de aanbieding van het Belgische SC Lokeren.

SC Lokeren trainer Aimé Anthuenis had nu drie doelmannen onder contract staan die de concurrentiestrijd met elkaar moesten aangaan. Danny d’Hondt en de Nederlander Erik de Koeyer waren de andere twee doelmannen. Rufai won de concurrentiestrijd niet, en moest het doen met twee seizoenen de rol van tweede doelman en twee seizoenen met de rol van derde doelman. Daardoor bleef de teller slechts staan op zes competitiewedstrijden voor SC Lokeren.

Rufai vertrekt naar Beveren, maar ook daar wordt hij al snel tweede doelman achter Geert de Vlieger. De Vlieger blijkt een zeer betrouwbare doelman, die ook nog eens twee seizoenen blessurevrij blijft. Rufai speelt daardoor geen enkele wedstrijd voor Beveren. Toch kijkt Rufai tevreden terug op de periode bij Beveren. Hij is inmiddels wel eerste keus in de selectie van Nigeria en is getrouwd met een Belgische, waardoor hij ook beschikt over een Belgisch paspoort.

Op 24 juli 1993 wordt Rufai groot nieuws in Afrika, want Rufai maakt zijn eerste interlandgoal voor Nigeria. En een scorende doelman is groot nieuws in Afrika. Rufai maakt de 6-0 in een wedstrijd tegen Ethiopië. Rufai schoot vanaf elf meter de bal beheerst tegen de touwen aan.

Een week na zijn eerste interlanddoelpunt maar Go Ahead Eagles de komt van Rufai bekend. Daar moet hij de concurrentie aangaan met Jan Bos en Frank Ensink. De eerste wedstrijd van het seizoen zit Rufai nog op de bank, maar een week later maakt de Nigeriaan zijn debuut in de Eredivisie. In het Philips stadion keept Rufai een goede wedstrijd en houdt een andere debutant aan de kant van PSV (Nii Lamptey) vaak van scoren af. Toch moet ook Rufai capituleren en wint PSV met 3-0.

Twee weken later komt Rufai voor het eerst groot in het nieuws in Nederland. Tijdens een uitduel tegen Roda JC (3-1 nederlaag) loopt Rufai lomp in op Roda JC aanvaller en ploeggenoot bij Nigeria, Babangida. Hij krijgt daarvoor slechts een gele kaart, maar Babangida houdt er wel een gebroken sleutelbeen aan over.

In oktober 1993 krijgt Rufai te maken met zijn eerste grote blessure in zijn loopbaan. Een zware knieblessure houdt hem tot na de winterstop aan de kant. Eind januari 1994 keert Rufai weer terug onder de lat. Zijn rentree duurt slechts vier weken, want tijdens het duel met Cambuur Leeuwarden moet Rufai met een liesblessure naar de kant.

Rufai raakt gelukkig snel fit, maar in maart 1994 raakt de Nigeriaan wederom geblesseerd aan zijn knie. Rufai kan dat er niet bij hebben, aangezien een paar weken later de Afrika Cup begint. Bij een kijkoperatie wordt een stukje van de meniscus verwijderd. De medische staf van de Go Ahead Eagles adviseren Rufai ook in alle rust te herstellen.

Ondanks dat de Go Ahead Eagles hier fel op tegen waren, vertrekt Rufai zonder toestemming van de club naar Nigeria om daar uit te komen op de Afrika Cup. Rufai, geblesseerd krijgt slechts de status van 'vierde doelman'.

Toch weet Rufai de Nederlandse bondscoach Clemens Westerhof te overtuigen en verschijnt Rufai gewoon met rugnummer 1 onder de lat bij Nigeria. Het ijzersterke Nigeria met speles zoals Okocha, Amokachi, Finidi, Kanu en Oliseh wint de Afrika Cup. In de finale wordt Zambia verslagen met 2-1, en is Rufai met enkele uitstekende reddingen een van de uitblinkers.

Rufai moet zich weer melden in Deventer, maar hij feest er lustig op los in Nigeria. Go Ahead Eagles trainer Henk ten Cate is woedend en eist het ontslag van de doelman. Anderhalve week later meldt Rufai zich alsnog in Deventer. De situatie lijkt te escaleren en de doelman staat al bijna op straat, als op het laatste moment vice-voorzitter Nieuwdorp een telexbericht van de Nigeriaanse bond uit een map tovert. Hierin wordt ruim op tijd gevraagd om vrijgave van Rufai, waardoor deze volledig vrijgepleit wordt. Een hoop lawaai om niets eigenlijk en de betrokkenen schudden elkaar na veel excuses de hand.

Omdat het contract van Rufai aan het einde van het seizoen afloopt doet Go Ahead Eagles hem een nieuwe aanbieding. Rufai bekijkt het voorstel niet eens en wil zich focussen op het aankomende WK in Amerika. De irritaties lopen wederom hoog op bij de clubleiding. Als Rufai ook nog eens besluit om op eigen iniatief een Belgische arts na zijn knieproblemen te laten kijken is de maat vol. In mei 1994 ontslaat Go Ahead Eagles Rufai.

Clubloos met Rufai zich bij de Nigeriaanse selectie. De ambities van de ploeg voor het aankomende WK zijn hoog. Rufai wordt dat toernooi wederom eerste doelman, en ook nog eens aanvoerder.

Nigeria start het WK 94 overtuigend met een klinkende 3-0 zege op Bulgarije. Argentinië is de tweede poulewedstrijd net iets te sterk (2-1), maar doordat Nigeria de derde wedstrijd met 2-0 wist te winnen van Griekenland gingen ze naar de achtste finales. In de achtste finales lijken de Nigerianen een enorme stunt uit te halen tegen Italië. Met nog een paar minuten te spelen staat Nigeria met 0-1 voor. Roberto Baggio maakt vlak voor tijd toch nog de 1-1, en in de verlenging is het dezelfde Baggio, die vanaf de penaltystip Nigeria naar huis stuurt.

Na het WK van 1994 vertrekt Rufai naar SC Farense, dat uitkomt in de hoogste divisie van Portugal. Rufai zou daar zijn beste seizoen uit zijn loopbaan gaan keepen. Rufai keept 26 wedstrijden in de basis, en zit vanwege een schorsing en een blessuren 8 duels langs de kant. Rufai groeit uit tot een van de betere doelmannen in de Portugese competitie en SC Farense stunt door in de competitie als vijfde te eindigen en zich te plaatsen voor Europees voetbal.

Rufai keept daarna nog anderhalf seizoen voor de Portugese club, waarna hij besluit om te vertrekken naar de Primera Division. Uiteindelijk stond Rufai 62 competitiewedstrijden onder de lat bij SC Farense.

Rufai gaat keepen voor het Spaanse Hercules. Hoewel de Spaanse club direct degradeert uit de Primera Divison, maakt Rufai een goede indruk. Hij keepte uiteindelijk in een half seizoen toch nog 10 wedstrijden, waaronder de 1-2 winst in Nou Camp tegen FC Barcelona.

Deportivo la Coruna besluit Rufai onder contract te nemen, maar hij moet zich wel tevreden stellen met een plek als tweede doelman. In het eerste seizoen keept Rufai slechts een duel voor Deportivo la Coruna.

Het WK 98 in Frankrijk is voor Rufai weer een uitstekende kans om zijn kunsten aan de wereld te vertonen. En wederom begint Nigeria goed aan het toernooi. Met de inmiddels al 34-jarige Rufai onder de lat wint Nigeria zijn eerste duel van Spanje (3-2). Ook Bulgarije wordt verslagen (1-0), en het laatste duel tegen Paraguay werd verloren. Toch ging Nigeria als groepswinnaar door. Daar stuitte het in de achtste finales op Denemarken, een toch eenvoudig opgave voor de Nigerianen. Helaas, Denemarken gaf Rufai en Nigeria een flink pak slaag (4-1) en Nigeria ging wederom vroeg naar huis.

In februari 1999 vertrekt Rufai halsoverkop naar Nigeria. Zijn vader, de koning is overleden en Rufai lijkt de troonopvolger te gaan worden. Hij moet alles in het werk stellen om dit naast zich neer te kunnen leggen. Het lukt Rufai zijn familie te overtuigen om door te mogen gaan als doelman en het koningschap naast zich neer te leggen.

In drie seizoenen komt Rufai slechts negen keer uit voor Deportivo la Coruna, waarna hij terugkeert naar Portugal.

Bij Gil Vicente wordt Rufai wederom tweede doelman, en keept op 27 februari 2000 zijn enige duel voor die club. Het blijkt uiteindelijk ook de laatste wedstrijd van Rufai te zijn, want na dat seizoen stopt hij met voetballen.

In 2003 probeert Rufai in Spanje een keeperschool op te starten, een project wat uiteindelijk faalt.

Tegenwoordig werkt Rufai als freelance scout, bezoekt veel Afrikaanse voetbalwedstrijden en geeft hij keepertrainingen aan de Afrikaanse jeugd.

Rufai keepte in zijn loopbaan 141 competitiewedstrijden. Hij kwam tevens ook 65 interlands uit voor Nigeria, waarin hij een keer scoorde.